Nadwaga i otyłość to kwestie o dużym znaczeniu społeczno-ekonomicznym na całym świecie. Udowodniono związek między wysokim wskaźnikiem masy ciała a chorobami układu sercowo-naczyniowego. Otyłość jest jednym z czynników ryzyka najważniejszych dla rozwoju cukrzycy typu 2, nierównowagi hormonalnej, zaburzeń rozrodczych i nowotworów złośliwych. Częstość występowania dzieci z nadwagą rośnie, a wraz z wiekiem coraz trudniej jest je zmniejszać.
Otyłość. Zwiększenie masy ciała najczęściej wiąże się z nadmiernym spożyciem pokarmu i znacznie obniżoną aktywnością motoryczną. Współczesne życie codzienne stwarza szereg warunków wstępnych do zwiększenia kilogramów. Spożycie pokarmów bogatych w tłuszcz, nadmierne spożycie potraw smażonych i napojów gazowanych, zły nawyk „jedzenia przed telewizorem” w połączeniu z wszelkimi możliwymi pretekstami do ćwiczeń to główne czynniki predysponujące do rozwoju nadwagi.
Głównymi środkami stosowanymi w walce z dodatkowymi kilogramami są tak zwane leki hamujące apetyt, które są stosowane głównie u pacjentów ze wskaźnikiem masy ciała powyżej 30 i otyłością pierwszego, drugiego lub nawet trzeciego stopnia. Są to leki z różnych grup farmakologicznych, które aktywują centrum nasycenia znajdujące się w jądrze brzuszno-przyśrodkowym podwzgórza.
Czynniki tłumiące apetyt
Kluczowe czynniki anoreksgeniczne (tłumiące apetyt) obejmują:
- poziomy hormonu uwalniającego kortykotropinę
- stopnie hormonu uwalniającego tyreotropinę
- poziomy składników odżywczych w osoczu (lipidy, glukoza, aminokwasy)
- hormony żołądkowo-jelitowe (grelina, cholecystokinina, peptyd)
- wartości leptyny
- poziomy insuliny w osoczu
Substancje zmniejszające apetyt powodują uczucie sytości w różnym stopniu. Zmniejszenie zużycia energii w połączeniu z odpowiednią dietą fizyczną prowadzi do znacznej utraty wagi u wybranych pacjentów. Podejście do osób otyłych jest indywidualne, a terapia jest zalecana każdemu pacjentowi po dokładnym badaniu przedmiotowym, przesłuchaniu przez lekarza i analizie czasu.
Główne sposoby tłumienia apetytu obejmują następujące trzy duże grupy odpowiednich przedstawicieli grup leków:
- leki o centralnym mechanizmie działania: fenfluramina, fentermina, deksfenfluramina, sibutramina, etyloamfetamina.
- obwodowe środki dietetyczne, na przykład orlistat.
- antagoniści receptora kannabinoidowego, tacy jak rimonabant i jego analogi.
Fenfluramina i deksfenluramina stymulują uwalnianie serotoniny i hamują jej wychwyt zwrotny, zwiększając w ten sposób uczucie sytości. Leki te zostały zakazane od 1997 r., Ponieważ ich stosowanie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poważnych powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak uszkodzenie zastawek serca, nadciśnienie płucne.
Sibutramina blokuje wychwyt zwrotny noradrenaliny oraz, w mniejszym stopniu, serotoniny i dopaminy. Zwiększa uczucie sytości i zwiększa ogólny metabolizm organizmu, znajdując zastosowanie w leczeniu cukrzycy związanej z otyłością, a także dyslipidemii.
Nie jest polecany pacjentom z niewydolnością serca, chorobą niedokrwienną serca, arytmią, nadciśnieniem tętniczym, niewydolnością wątroby, jaskrą. Często prowadzi do poważnych skutków ubocznych, takich jak tachykardia, zaparcia, bóle głowy, nudności, bezsenność, zawroty głowy, zmiany smaku.
Ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak zawał mięśnia sercowego i udar, stosowanie leków zawierających sibutraminę zostało przerwane od 2010 r.
Orlistat jest odwracalnym inhibitorem lipazy żołądkowej i trzustkowej, hamującym do jednej trzeciej przyjmowanego pokarmu. Po inaktywacji lipazy tłuszcze przyjmowane z pożywieniem nie ulegają hydrolizie, a zatem nie są trawione przez organizm. Dobre wyniki osiąga się łącząc przyjmowanie leku z dietą niskokaloryczną i odpowiednią aktywnością fizyczną.
Orlistat prowadzi do wielu nieprzyjemnych skutków ubocznych, takich jak wzdęcia, częste wypróżnienia, nietrzymanie stolca, tłuste stolce, plamienie bielizny, ból głowy. Zmniejsza wchłanianie witamin rozpuszczalnych w tłuszczach (A, D, E, K) i przy długotrwałym stosowaniu może powodować hipowitaminozę i związane z nią powikłania. Orlistat jest przeciwwskazany u pacjentów uczulonych na główną substancję, z cholestazą, zespołem złego wchłaniania, a także w okresie laktacji.
Rymonabant ma działanie anoreksgeniczne, które jest realizowane przez wiązanie się z receptorami kannabinoidowymi KB1. Jego stosowanie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem depresji, myśli i działań samobójczych, dlatego od 2009 r. Lek został zakazany.
Stosowanie leków w celu zmniejszenia apetytu ukrywa ryzyko wystąpienia różnych wyraźnych skutków ubocznych, podczas gdy pożądany rezultat nie zawsze jest osiągany.
Zbyt restrykcyjne diety, post i wyczerpujące treningi nie są zalecane, potrzebny jest zrównoważony schemat. Możesz zacząć od drobnych zmian, takich jak unikanie napojów gazowanych, słodyczy, przekąsek, makaronów oraz zwiększenie spożycia owoców i warzyw oraz herbat.
Jeśli siłownia cię nie toleruje, możesz spacerować po parku lub jeździć na rowerze. Pływanie jest szczególnie odpowiednie dla pacjentów z ciężką otyłością, ponieważ nie obciąża niepotrzebnie układu sercowo-naczyniowego.
U niektórych pacjentów dobry efekt osiąga się dzięki zastosowaniu naturalnych produktów hamujących apetyt, na przykład:
- owoce, głównie jabłka, cytryny, grejpfruty;
- pokrzywa, korzeń łopianu, pietruszka;
- zielona herbata;
- wodorosty
Zaleca się spożywanie wystarczającej ilości wody, ponieważ bardzo często pacjenci mylą pragnienie z głodem i przyjmują nadmiar kalorii. Ponadto w sieci aptek można znaleźć wiele suplementów diety, które stymulują spalanie tłuszczu. Takich jak np. Preparaty zawierające aminokwasy, L-karnitynę, L-tyrozynę, wyciąg z owoców rośliny Garcinia cambogia, wyciąg z canna (skeletium), sprzężony kwas linolowy i inne. Ich stosowanie musi być połączone z odpowiednią aktywnością fizyczną, w przeciwnym razie nie będzie widocznego efektu. Najpopularniejszymi lekami odchudzającymi są Personal Slim и Bentolit.
Stosowanie leków hamujących apetyt należy najpierw skonsultować z lekarzem, aby ustalić schemat leczenia odpowiedni dla konkretnego pacjenta.
